دیوان ظهیرالدین فاریابی

به کوشش: تقی بینش

قصائد، قطعات، ترکیبات، غزلیات، مثنوی، رباعیات و اشعار عربی

از مقدمه کتاب:
ظهیر فاریابی از شاعران بزرگ خراسان و گویندگان بنام قرن ششم هجری ایران است. شعر ظهیر شعری است لطیف و دقیق، سرشار از مضمون و زیبایی و لبریز از احساسات مردانه و صلابت فکر. به گلی می ماند که در دامن تپه های دوردست روئیده و طعم بوسه نسیم های عنان گسیخته صحرا را چشیده باشد. شاعر در جوانی ترک یار و دیار گفته و برای جستن ممدوح صاحب مقام، قسمتی از ایران را زیر پای گذاشته است. شعر او محصول این سفرها و سرگردانی ها و نموداری از زندگی اوست. مدح و ستایش، درخواست و تقاضا، درشتی و نرمی، بدبینی و یاس، امید و آرزو، شوق و نشاط، خستگی و بیزاری در کلام او بسیار است...